Adenotomia, czyli usunięcie przerośniętego migdałka gardłowego, to bez wątpienia jeden z najczęściej wykonywanych zabiegów wieku rozwojowego. Mała inwazyjność tego zabiegu z zastosowaniem endoskopu stanowi o jego bezpieczeństwie i minimalnym odsetku powikłań.
Na czym polega adenotomia?
Adenotomia to usunięcie migdałka gardłowego, który przerastając powoduje szereg niekorzystnych zmian. Przede wszystkim zatyka ujścia przewodów w tylnej części nosa, co powoduje dyskomfort podczas oddychania, a także zatyka ujścia trąbek słuchowych, prowadząc do zaburzeń słuchu i nawracających stanów zapalnych w tej lokalizacji. Ponadto przerośnięty migdałek gardłowy skutkuje bólami głowy, nadmiernym przegrzewaniem ciała i poceniem podczas snu, a także wywołuje bezdech i zaburzenia koncentracji. Wymienione symptomy stanowić mogą zatem wskazania do adenektomii.
Zabieg ten najczęściej wykonywany jest u dzieci powyżej 3 roku życia, które rozpoczęły edukację przedszkolną. Przewlekły kontakt z dużą ilością patogenów chorobotwórczych powoduje nadmierny rozrost migdałka, który jest elementem układu odpornościowego.
Jak przebiega adenotomia?
Dziś usunięcie trzeciego migdałka odbywa się głównie drogą endoskopową. Przewaga tej metody zabiegowej nad tradycyjną chirurgią polega na doskonałej widoczności pola operacyjnego. Skutkuje to lepszą oceną rozległości zmian oraz precyzyjną lokalizacją krwawienia pooperacyjnego. To ostatnie jest najczęściej hamowane drogą elektrokoagulacji, co dodatkowo uniemożliwia odrastanie trzeciego migdałka.
Cały zabieg trwa kilkanaście – kilkadziesiąt minut i odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Jest to zabieg o charakterze ambulatoryjnym – po kilku godzinach od zabiegu pacjent może powrócić do domu. Przed zabiegiem pacjent powinien pozostawać na czczo i wykonać badania laboratoryjne: parametry krzepnięcia oraz morfologię.
Zalecenia pozabiegowe
Po zabiegu adenektomii należy pozostawić dziecko na kilka dni w domu i stosować dietę lekkostrawną, wolną od gorących potraw i napojów. Ponadto przez 2 – 3 tygodnie należy unikać aktywności fizycznej. Możliwe jest lekkie krwawienie z nosa i – sporadycznie – krew w kąciku oka, zmniejszona drożność nosa oraz zmiana głosu – objawy te miną jednak samoistnie.