Torbiel Tornwaldta jest pozostałością z życia płodowego embrionalnego. Cysta nosogardłowa zlokalizowana jest na tylnej ścianie połączenia struny grzbietowej oraz jamy gardła. Została ona pierwszy raz opisana w 1855 roku przez Tornwaldta – warto jednak zaznaczyć, że w literaturze medycznej występuje pod różnymi nazwami. W zdecydowanej większości przypadków zmiana nie daje żadnych objawów. Mogą, ale nie muszą ujawnić się one po czasie. Nie jest znana częstotliwość występowania omawianej dolegliwości. Szacuje się, że występuje ona u około 0,2-5% społeczeństwa, więc jest to schorzenie bardzo rzadko spotykane.
Objawy cysty Tornwaldta
Cysta Tornwaldta jest najczęściej bezobjawowa, a wiele osób nie ma pojęcia o jej istnieniu. Czasami jednak dochodzi do ujawnienia się objawów. Mogą być one różne, gdyż każdy przypadek jest zupełnie inny. Ważne, aby udać się do laryngologa, który przeprowadzi profesjonalne badania diagnostyczne.
Do objawów cysty nosogardła można zaliczyć m.in.:
- wysiękowe zapalenie ucha,
- poczucie pełności w uchu,
- niedosłuch,
- szumy uszne,
- dysfagia,
- potyliczne bóle głowy,
- zawroty głowy (mogą powodować nudności i wymioty),
- uczucie zatkania nosa,
- chrapanie,
- zaburzenia węchu,
- stan podgorączkowy,
- szumy uszne,
- poczucie sztywności i bóle mięśni szyi,
- objawy charakterystyczne dla infekcji dróg oddechowych,
- nieprzyjemny zapach z ust.
Należy zaznaczyć, że objawy nie muszą występować równocześnie. U wielu pacjentów obserwowane są tylko dwie/trzy niepokojące dolegliwości, które mogą świadczyć również o innych schorzeniach. Znacząco utrudnia to diagnozę.
Lokalizacja cysty Tornwaldta
Torbiel Tornwaldta kształtuje się jeszcze w życiu płodowym, a więc nie można jej zapobiec. Pacjent nie ma żadnego wpływu na wystąpienie schorzenia. Cysta zlokalizowana jest w tylnej ścianie gardła – w linii pośrodkowej, powyżej migdałka gardłowego, na wysokości zachyłka Rosenmullera.
Torbiel Tornwaldta – wygląd
Rozpoznanie cysty nosogardła nie jest trudne dla doświadczonego lekarza. Zmiana ma kształt okrągły lub owalny. Najczęściej przyjmuje ona żółtawy kolor – jest wyraźnie ograniczona. Nie posiada widocznej siatki naczyniowej, ani zmian nekrotycznych.
Cysta nosogardła – badania obrazowe
Diagnoza torbieli Tornwaldta wymaga wykonania rozmaitych badań. Można wyróżnić dwa podstawowe badania obrazowe, które przedstawiono poniżej.
1. Badanie obrazowe CT – zmiana o okrągłym lub owalnym kształcie, posiadająca homogenną zawartość, nieulegająca wzmocnieniu po podaniu kontrastu.
2. Badanie obrazowe MRI – zmiana dobrze odgraniczona, hiperintensywna w obrazach T2-zależnych, o zmiennej intensywności w obrazach T1-zależnych.
Leczenie torbieli Tornwaldta
Torbiele Tornwaldta są najczęściej bardzo małe – nie przekraczają 1 cm. W przypadku zmian bezobjawowych wymagana jest jedynie systematyczna obserwacja. Należy kontrolować, czy cysta nie rozrasta się. Inaczej jest w przypadku dużych torbieli z ujawnionymi objawami. Zazwyczaj lekarz podejmuje decyzję o interwencji chirurgicznej. Nie ma innego sposobu na to, aby trwale wyeliminować uciążliwe dolegliwości.
Zobacz również: Operacje szyi – torbiel boczna i środkowa
W literaturze medycznej można najczęściej spotkać się z opisem metody marsupializacji. Jest to jedna z najczęściej wybieranych sposobów leczenia torbieli. W przypadku rozległych zmian konieczne jest wykonanie znieczulenia ogólnego. Dojście do cysty odbywa się poprzez jamę ustną – przy użyciu adentomu lub mikronoża obrotowego. Torbiele Tornwaldta o małych rozmiarach wymagają jedynie znieczulenia miejscowego. Zabieg przeprowadzany jest endoskopowo (dojście przez nos). Warto udać się do doświadczonego laryngologa, który przeprowadzi skuteczne usunięcie torbieli.