Jedną z najnowocześniejszych metod badania laryngologicznego jest fiberoskopia. Jest to endoskopowe badanie górnych dróg oddechowych, pozwalające na ocenę stanu nosa i gardła oraz krtani i tchawicy.
Wskazania do fiberoskopii
Badanie fiberoskopowe jest uznawane za „złoty standard” w diagnozowaniu wielu schorzeń laryngologicznych i najlepszy sposób postępowania w celu oceny zmian chorobowych w trudno dostępnych lokalizacjach. Najczęściej wykonuje się ją w przypadkach zapalenia zatok przynosowych, przewlekłego nieżytu i częstych krwawień z nosa, w trudnościach w przełykaniu, przewlekłych dolegliwościach bólowych gardła i krtani, a także w przypadku występowania wad anatomicznych oraz schorzeń nosa i gardła, mogących powodować innego rodzaju problemy, np. zaburzenia snu związane z chrapaniem czy bezdech senny.
Fiberoskopia jest także dobrą metodą rozpoznawczą w przypadku guzów szyi i podejrzenia raka nosogardła, dając możliwość ocenienia rodzaju zmian i przeprowadzenia pogłębionej diagnostyki obrazowej. W trakcie jej wykonywania możliwe jest pobranie wycinka tkanek do badania histopatologicznego.
Badanie fiberoskopowe wskazane jest także w przypadku podejrzenia przerostu trzeciego migdałka u dzieci, przy czym może być wykonywana w 4 lub 5 roku życia. Przypadłość ta może objawiać się chrapaniem, przewlekłym nieżytem nosa i silnym nocnym poceniem się.
Fiberoskopia wykonywana jest ponadto w sytuacji, gdy niemożliwe jest wykonanie badania metodą tradycyjną, a więc z użyciem lusterka krtaniowego lub endoskopu sztywnego z powodu np. silnych odruchów wymiotnych. Przeszkodą do jego wykonania nie są natomiast różnego rodzaju deformacje jam nosa czy też stany obrzękowe.
Przebieg badania
Badanie nie wymaga szczególnych przygotowań ze strony pacjenta. Przede wszystkim nie powinno być przeprowadzane w okresie infekcji górnych dróg oddechowych ze względu na kaszel utrudniający jego przeprowadzenie, zaleca się ponadto nie spożywanie posiłków na około trzy godziny przed wizytą w gabinecie.
Fiberoskop to cienki i elastyczny światłowód, który laryngolog wprowadza przez nos do jamy gardłowej oraz tchawicy i krtani. Czynność ta trwa na ogół do 10 minut, nie powoduje bólu, a znieczulenie miejscowe stosowane jest jedynie w przypadku dzieci.
Badanie wykonywane jest na fotelu laryngoskopowym w pozycji siedzącej, z głową opartą na zagłówku. Obraz można śledzić na ekranie monitora w czasie rzeczywistym. Przebieg badania utrwalany jest także na płycie DVD i przekazywany pacjentowi wraz z opisem.