W diagnostyce chorób dróg oddechowych stosuje się różne metody – jedną z nich jest fiberoskopia. Badanie polega na wprowadzaniu do nosa lub gardła cienkiego przewodu zakończonego niewielką kamerką. Dzięki wykorzystaniu fiberoskopu lekarz przeprowadzający procedurę jest w stanie zaobserwować zmiany chorobowe w migdałkach, krtani itd. Może także stwierdzić ich brak. Dysponując taką wiedzą, jest w stanie podjąć rozsądną decyzję odnośnie dalszego leczenia.
Czym jest fiberoskopia?
Jeśli lekarz chce dokładnie przyjrzeć się jamom nosa, nosogardła, gardła i krtani, wykonuje fiberoskopię, tzn. wprowadza do nich elastyczny wziernik, do którego jest przytwierdzona kamera. Zabieg jest mało inwazyjny i nieskomplikowany, dlatego można go wykonać przy pełnej świadomości pacjenta. Aby zapobiec nieprzyjemnym odczuciom, wystarczy zastosować środek znieczulający. Dzięki miejscowemu znieczuleniu badany nie odczuwa bólu. Ta informacja ma szczególne znaczenie w odniesieniu do najmłodszych pacjentów. W wielu przypadkach nie zachodzi konieczność znieczulenia pacjenta.
Nie trzeba w szczególny sposób przygotowywać się do badania. To lekarz wykonuje znieczulenie (nie jest potrzebne wykonywanie nakłuć – wystarczy użyć spray za środkiem znieczulającym, którym najczęściej jest lidokaina) i przeprowadza całą procedurę. Od pacjenta wymaga się wyłącznie trwania w jednej pozycji i wykonywania poleceń badającego.
Fiberoskopia u dzieci – wskazania i przebieg
Wykonywanie fiberoskopii u dzieci jest powszechną praktyką. Badanie przeprowadza się np. wtedy, gdy chce się ocenić rozmiar trzeciego migdałka i podjąć decyzję dotyczącą jego ewentualnego wycięcia. Procedura okazuje się pomocna także w sytuacji, gdy dziecko połknęło jakiś przedmiot (np. drobny element zabawki) lub po prostu ma problemy z przełykaniem. Wskazaniem do wykonania fiberoskopii są także nieżyty nosa o różnym pochodzeniu. Mogą one być spowodowane zapaleniem zatok przynosowych, zmianami w obrębie błony śluzowej lub występowaniem polipów. Inne wskazania do wykonania fiberoskopii to chrypka o niewiadomym pochodzeniu, zapalenie krtani, niedosłuch, zgaga, refluks żołądkowo-przełykowy, bóle gardła i krtani, powiększenie węzłów chłonnych albo podejrzenie nowotworu.
Powiększony trzeci migdał a fiberoskopia
Fiberoskop to jeden z podstawowych elementów wyposażenia gabinetu laryngologicznego. Bardzo często stosuje się go w celu stwierdzenia wskazań do wykonania zabiegu usunięcia trzeciego migdałka. Problemy wynikające z jego obecności pojawiają się nie tylko w wieku dziecięcym. Mogą występować również w dorosłości. Przerośnięty trzeci migdał wywołuje trudności z przełykaniem i oddychaniem, dlatego obniża jakość życia. Odpowiada również za chrapanie, niedrożność nosa, problemy z uszami, ból gardła oraz niedrożność nosa. Aby zlikwidować wspomniane dolegliwości, wykonuje się adenotomię, czyli zabieg usunięcia trzeciego migdałka. Procedura trwa najczęściej 10-30 minut. W przypadku braku powikłań pacjent tego samego dnia wychodzi do domu.