Ucho zewnętrzne zbudowane jest z kilku istotnych struktur, które pełnią ściśle określoną rolę. Warto zatem pamiętać o tym, że w skład ucha zewnętrznego wchodzi nie tylko dobrze widoczna małżowina, ale również elementy położone nieco głębiej, w tym choćby czółenko czy grobelka.
Jaką funkcję pełni ucho zewnętrzne?
Jak wspomniano powyżej, ucho zewnętrzne składa się z kilku struktur, które pełnią ściśle określone zadania. Ucho zewnętrzne odpowiada za wychwytywanie fal dźwiękowych, które w dalszej kolejności kierowane są w stronę błony bębenkowej. Poza tym, rolą ucha jest również zapewnienie prawidłowej temperatury i odpowiedniej wilgotności powietrza docierającego do błony. Należy wspomnieć również o funkcji ochronnej ucha zewnętrznego, które ogranicza ryzyko związane z ewentualnymi uszkodzeniami stosunkowo delikatnej błony.
Budowa ucha zewnętrznego
Ucho zewnętrzne tworzy małżowina uszna oraz przewód słuchowy zewnętrzny, a od ucha wewnętrznego oddzielone jest błoną bębenkową.
Czym cechuje się małżowina uszna?
Małżowina uszna to zewnętrza struktura, która zbudowana jest z chrząstki otoczonej ochrzęstną oraz skóry i tkanki podskórnej. Małżowina uszna rośnie wraz z wiekiem do osiągnięcia pełnoletności przez danego człowieka, a jej kształt jest zróżnicowany osobniczo i zależny od genów. Małżowinę tworzy kilka struktur, w tym:
- grobelka,
- obrąbek,
- czółenko,
- skrawek,
- przeciwskrawek,
- guzek nadskrawkowy,
- wcięcie międzyskrawkowe.
Poza tym, wyróżnić można muszlę i płatek małżowiny, a także dół trójkątny i odnogi grobelki. Chrząstka małżowiny mocowana jest do czaszki za pomocą więzadeł usznych. Wyróżnić można w tym wypadku więzadło przednie, tylne oraz górne. Małżowina uszna skutecznie odbiera bodźce akustyczne, które pochodzą ze środowiska zewnętrznego.
Jak zbudowany jest i jaką rolę pełni przewód słuchowy zewnętrzny?
Przewód słuchowy zewnętrzny doprowadza fale dźwiękowe do błony bębenkowej. Przewód rozpoczyna się otworem słuchowym zewnętrznym zbudowanym z dwóch części. Na zewnętrznej części chrzestnej przewodu położone są mieszki włosowe oraz gruczoły łojowe, zaś wewnętrzna część kostna pokryta jest skórą przylegającą do okostnej. Gruczoły łojowe zlokalizowane w części zewnętrznej przewodu słuchowego produkują wydzielinę, która wraz z komórkami złuszczonego nabłonka tworzy tak zwaną woskowinę uszną. Woskowina zapobiega przestawaniu się zanieczyszczeń w głąb przewodu słuchowego, jednak jej nadmiar może prowadzić do zatkania wspomnianego przewodu. Warto dodać, że przewód słuchowy ma kształt zagięty, co wpływa na zwiększenie ochrony błony i jamy bębenkowej przed ewentualnymi urazami. Przewód mierzy około trzech centymetrów, a na jego końcu położona jest błona bębenkowa.
Co warto wiedzieć o błonie bębenkowej?
Błona bębenkowa to struktura, która oddziela przewód słuchowy zewnętrzny od ucha środkowego. Błona odpowiada za przekształcanie fal dźwiękowych w drgania mechaniczne. Ma ona kolor perłowoszary oraz owalny kształt. Grubość tej struktury wynosi około 100 mikronów, natomiast jej średnica nie przekracza 10 milimetrów. Należy dodać, że wyróżnić można tak zwaną napiętą oraz wiotką część błony. Część napięta jest większa i połączona z kością skroniową za pomocą pierścienia włóknisto-chrząstkowego. Część wiotka, czyli błona Schrapnela jest mniejsza i mocowana do okostnej łuski kości skroniowej. Ściana bębenkowa zbudowana jest ze stosunkowo grubej blaszki właściwej, warstwy skórnej, części środkowej złożonej z włókiem położonych okrężnie i promieniście oraz warstwy śluzowej.
Zapalenie ucha zewnętrznego
Zapalenie ucha zewnętrznego to dość popularne schorzenie, które może obejmować małżowinę uszną, błonę bębenkową lub przewód słuchowy. Tego rodzaju niekorzystne zmiany manifestują się bolesnym obrzękiem oraz bólem, który nasila się podczas przeżuwania pokarmów. Pacjenci uskarżają się również na problemy ze słuchem oraz nieprzyjemne uczucie rozpierania pojawiającego się wewnątrz ucha. Skóra na uchu lub uszach staje się zaczerwieniona, rozpulchniona oraz pokrywa jest zasychającą wydzieliną. Zobacz także artykuł o wysiękowym zapaleniu ucha.
Pojawiać się mogą również wycieki z ucha oraz pęcherzyki o charakterze surowiczo-krwistym. Stan zapalny może dotyczyć jednego lub obu uszu oraz występować może z dreszczami, gorączką, dolegliwościami bólowymi i zawrotami głowy oraz uczuciem nadmiernego napięcia skóry. W niektórych przypadkach po stronie zapalenia występować może niedowład lub porażenie nerwu twarzowego.
Zapalenie ucha wymaga odpowiedniego leczenia, ponieważ może prowadzić do występowania poważnych powikłań. W przypadku infekcji o podłożu bakteryjnym wskazane jest stosowanie antybiotyków w formie kropli dousznych. Zapalenie ucha wewnętrznego o podłożu grzybiczym wymaga miejscowego stosowania maści, zaś infekcje wirusowe leczone są z wykorzystaniem leków ograniczających możliwość namnażania się patogenów.
W ramach metod domowych można stosować ciepłe okłady. Nie należy jednak nadmiernie moczyć ucha oraz należy unikać przebywania w przeciągu. Długość leczenia zależy od etiologii choroby. Infekcje bakteryjne zazwyczaj ustępują po tygodniu leczenia, zaś zapalenie ucha zewnętrznego o podłożu grzybiczym wymaga stosowania leków nawet przez dwa tygodnie po ustąpieniu objawów.
Jeśli domowe sposoby nie przyniosą oczekiwanego rezultatu umów się na wizytę do laryngologa.