Uczucie wody w uchu to inaczej wysiękowe zapalenie ucha. Schorzenie stanowi realne zagrożenie dla zdrowia, ponieważ bardzo często rozwija się bezobjawowo, przez co może doprowadzić do trwałego uszkodzenia narządu słuchu. Właśnie dlatego nie należy ignorować nawet najmniejszych dolegliwości, które mogą świadczyć o chorobie. Warto umówić się na wizytę laryngologiczną, podczas której lekarz przeprowadzi niezbędne badania. Sposób leczenia ustalany jest w sposób indywidualny, a wiele zależy od tego, jaki jest stopień zaawansowania schorzenia.
Woda w uchu – przyczyny
Uczucie wody w uchu świadczy o wysiękowym zapaleniu, czyli schorzeniu polegającym na gromadzeniu się płynu w uchu środkowym. Można wyróżnić trzy postacie choroby: ostra, podostra, przewlekła. Wiele zależy od intensywności objawów oraz czasu ich utrzymywania się.
Przyczyn wysiękowego zapalenia ucha jest wiele. Można do nich zaliczyć m.in.:
- niedrożność trąbki słuchowej,
- przebyte zapalenie ucha środkowego,
- refluks przełykowo-gardłowy,
- infekcję dróg oddechowych.
Niedrożność trąbki słuchowej może być spowodowana wieloma różnymi czynnikami, takimi jak np. alergia, zapalenie zatok (przewlekłe), polipy nosa, rozszczep podniebienia, nieprawidłowa budowa twarzoczaszki i inne. Uczucie wody w uchu może wywołać zwykła infekcja dróg oddechowych, na którą narażony jest praktycznie każdy. Szczególne zagrożenie stanowią schorzenia utrudniające usuwanie śluzu oraz przyczyniające się do zwiększonej produkcji wydzieliny.
Woda w uchu – objawy
Objawy wody w uchu nie są identyczne. Jak już wspomniano, zdarza się, że wysiękowe zapalenie ucha środkowego nie daje żadnych dolegliwości. Wyższą czujność powinny zachować osoby borykające się niedrożnością trąbki słuchowej, która została wywołana np. polipami nosa, zapaleniem zatok o charakterze ostrym lub przewlekłym, nieprawidłową budową twarzoczaszki, przerostem migdałka gardłowego. Warto podkreślić, że omawiana przypadłość dotyka nie tylko dorosłych, ale także dzieci.
Zbierani się wody w uchu często prowadzi do pojawienia się charakterystycznego dyskomfortu. Chory czuje ucisk w uszach i zwykle odczuwa nadmiar płynu. Początkowo objawy mogą być łagodne, a z czasem zyskać na intensywności. Nieco inaczej jest w przypadku ostrego przebiegu – choroba pojawia się nagle i jest dotkliwa dla pacjenta. Nasilone dolegliwości znacząco utrudniają normalne funkcjonowanie oraz stanowić źródło bólu.
Diagnoza wody w uchu jest wyjątkowo trudna u dzieci. W zdecydowanej większości przypadków przypadłość nie daje żadnych objawów u małych pacjentów. Bezobjawowy przebieg sprawia, że rodzice nie zauważają żadnych nieprawidłowości w zachowaniu pociechy, a tym samym rezygnują z wizyty u lekarza. Do specjalisty należy udać się po zaobserwowaniu nawet lekkiego niedosłuchu. Konieczne jest wykonanie profesjonalnych badań oraz tympanometrii.
Woda w uchu – metody leczenia
Wybór metody leczenia wody w uchu zależy od lekarza. Przypadłość zazwyczaj mija samoistnie po upływie około trzech miesięcy. Jeśli udało się wcześniej zdiagnozować chorobę, to leki mukolityczne mogą okazać się wystarczające. Ich głównym zadaniem jest rozrzedzanie płynu zalegającego w uchu, tak aby jego odprowadzanie stało się łatwiejsze. Najczęściej wdrażane są również środki przeciwzapalne oraz obkurczające. Objawy o niskim stopniu nasilenia nie wymagają antybiotykoterapii.
Antybiotyk jest przepisywany przez lekarza zwykle w przypadku wody w uchu o ostrym przebiegu. Zdarza się, że żadna z wdrożonych metod leczenia nie przyniosła oczekiwanych rezultatów. W takiej sytuacji konieczne jest przeprowadzenie zabiegu paracentezy, który polega na odessaniu płynu z ucha po nacięciu błony bębenkowej. U niektórych pacjentów zakładany jest dren wentylacyjny, który ułatwia wydalenie przez organizm zalegającej wydzieliny.
Woda w uchu – domowe sposoby
Domowe sposoby na usunięcie wody z uszu sprawdzają się w przypadku, gdy zalega ona na skutek kąpieli, nurkowania czy pływania. Ważne, aby nie korzystać z patyczków higienicznych, ani innych przedmiotów, które mogłyby doprowadzić do uszkodzenia błony bębenkowej. Należy wiedzieć, że nawet delikatne naciągnięcie nabłonka zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia infekcji.
Nie zaleca się usuwania wody z uszu poprzez potrząsanie głowy. Prowadzi to do przedostania się cieszy do głębszych rejonów. Warto także wspomnieć o ryzyku pojawiania się powikłań wewnątrzczaszkowych. Najbezpieczniej jest położyć głowę na bok, a następnie mocno pociągać za płatek uszny. Można również zaczekać, aż ciecz wypłynie pod wpływem działania sił grawitacji.
Innym sposobem jest intensywne życie gumy czy jedzenie cukierków. Poruszanie żuchwą wprowadza w ruch również część ucha. Korzystna jest w tym przypadku zwiększona produkcja śliny. Po usunięciu wody z uszu należy osuszyć powierzchnię zewnętrzną. Nie zaleca się korzystania z suszarki czy innych sprzętów z nawiewem.
Trzeba podkreślić, że poczucie wody w uchu nie zawsze ma błahą przyczynę! Jeśli przypadłość wystąpiła bez wyraźnego powodu, to najprawdopodobniej doszło do rozwoju wysiękowego zapalenia ucha środkowego.